Możemy je podzielić na 2 grupy różniące się zakończeniem
rozgrywki:
- gry-zabawy kooperacyjne, w których nie ma możliwości przegrania;
- gry kooperacyjne, które się kończą albo wspólną wygraną uczestników, albo wspólną przegraną.
Pierwszy typ gier
to często zabawy ruchowe. Są one tak
skonstruowane, że tylko obecność drugiej osoby (w przypadku gier w parach) czy
innych osób (w przypadku gier w grupie) sprawia, że cel gry może być
osiągnięty. Przykładem może być The Lap Game
z turniejów Nowych Gier. Uczestnicy są w kole. Każdy z nich siada na kolanach
sąsiada z określonej strony i zarazem na kolanach każdego siada sąsiad z
drugiej strony. Zabawa jest możliwa więc tylko w sytuacji, w której zbierze się
tylu chętnych, że możliwe jest zamknięcie koła. Rekordem odnotowanym w New Games Book (1976) jest koło złożone
z 1468 osób!
Na dolnym zdjęciu po prawej stronie widzimy "koło" stworzone z grających w The Lap Game, na jednym z Turniejów Nowych Gier (The New Games Book, 1976) |
Drugi typ wiąże się z grami planszowymi, karcianymi – grami, które są zazwyczaj rozgrywane przy stole. Grający walczą w nich z samą „grą”, czyli z zagrożeniem czy wyzwaniem, które gra zakłada. W grach dla najmłodszych tym zagrożeniem może być wilk, który chce ugotować w kociołku świnki trzy czy kruk, który chce pożreć wisienki i uniemożliwić dzieciom zebranie ich do koszyczka. Ponieważ z grą można przegrać, rozgrywce towarzyszą podobne silne emocje jak w grach opartych na współzawodnictwie, jednak nie są one skierowane przeciwko towarzyszom.
Hop! Hop! Hop! (wydawnictwo Djeco) |
Więcej o grach kooperacyjnych w prezentacji:
O terminach stosowanych w opisie gier kooperacyjnych można przeczytać tutaj (notatka).
Zapraszam do lektury, komentowania i dzielenia się swoimi pomysłami na gry kooperacyjne : ).
gry kooperacyjne, w których wszyscy starają się grać wspólnie są najciekawsze
OdpowiedzUsuńBardzo fajny wpis. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń